νέα

Καναδική έρευνα δείχνει ότι ο διατομίτης χωρίζεται σε δύο κύριες κατηγορίες: θαλασσινό νερό και γλυκό νερό. Ο διατομίτης θαλασσινού νερού είναι πολύ πιο αποτελεσματικός από τον διατομίτη γλυκού νερού στον έλεγχο των παρασίτων των αποθηκευμένων σιτηρών. Για παράδειγμα, χορηγήθηκε δόση 565 ppm σε σιτάρι που είχε υποστεί επεξεργασία με διατομίτη θαλασσινού νερού 209, στην οποία οι ελέφαντες ρυζιού εκτέθηκαν για πέντε ημέρες, με αποτέλεσμα ποσοστό θνησιμότητας 90%. Με τον διατομίτη γλυκού νερού, υπό τις ίδιες συνθήκες, το ποσοστό θνησιμότητας των ελεφάντων ρυζιού έφτασε το 90% της δόσης των 1.013 PPM.

Λόγω της μακροχρόνιας και εκτεταμένης χρήσης της φωσφίνης (PH_3) ως υποκαπνιστικού, το φυτό έχει αναπτύξει σοβαρή αντοχή σε αυτήν και δύσκολα μπορεί να θανατωθεί με συμβατικές μεθόδους υποκαπνισμού με φωσφίνη. Στο Ηνωμένο Βασίλειο, μόνο οργανοφωσφορικά εντομοκτόνα είναι διαθέσιμα προς το παρόν για τον έλεγχο των αποθηκευμένων ακάρεων τροφίμων, αλλά αυτά τα χημικά εντομοκτόνα δεν είναι αποτελεσματικά κατά των ακαροειδών ακάρεων σε αποθήκες σιτηρών και αποθήκες ελαιούχων σπόρων. Υπό συνθήκες θερμοκρασίας 15℃ και σχετικής υγρασίας 75%, όταν η δόση διατομίτη στους κόκκους ήταν 0,5 ~ 5,0 g/kg, τα ακαροειδή ακάρεα μπορούσαν να θανατωθούν εντελώς. Ο ακαρεοκτόνος μηχανισμός της σκόνης διατομίτη είναι ο ίδιος με αυτόν των εντόμων, επειδή υπάρχει ένα πολύ λεπτό στρώμα κεριού (στρώμα κέρατος καπακιού) στο επιδερμικό στρώμα του σωματικού τοιχώματος των ακαροειδών ακάρεων.

Η χρήση τουδιατομίτηςΓια τον έλεγχο των παρασίτων των αποθηκευμένων σιτηρών αναπτύχθηκε τα τελευταία 10 χρόνια. Λεπτομερείς μελέτες έχουν διεξαχθεί στον Καναδά, τις Ηνωμένες Πολιτείες, το Ηνωμένο Βασίλειο, την Αυστραλία, τη Βραζιλία και την Ιαπωνία, με ορισμένα έργα να βρίσκονται ακόμη υπό ανάπτυξη. Ο διατομίτης είναι μια σκόνη, η χρήση της οποίας γίνεται σε μεγάλες δόσεις. Χρησιμοποιήθηκε για τον έλεγχο των παρασίτων των αποθηκευμένων σιτηρών και την αύξηση της πυκνότητας των σιτηρών. Η ταχύτητα των σιτηρών άλλαξε επίσης. Επιπλέον, η σκόνη αυξάνεται, πώς να διατυπωθούν οι δείκτες υγείας. Όλα αυτά τα προβλήματα πρέπει να μελετηθούν και να λυθούν. Η Κίνα έχει μεγάλη ακτογραμμή και άφθονους θαλάσσιους πόρους διατομίτη, επομένως ο τρόπος ανάπτυξης και χρήσης αυτού του φυσικού εντομοκτόνου για τα παράσιτα αποθήκευσης σιτηρών είναι επίσης άξιος έρευνας.

ΔιατομίτηςΛειτουργεί διασπώντας το «φράγμα νερού» του εντόμου. Ομοίως, η αδρανής σκόνη, μια σκόνη με τις ίδιες ιδιότητες με τον διατομίτη, μπορεί επίσης να σκοτώσει τα αποθηκευμένα παράσιτα σιτηρών. Τα αδρανή υλικά σκόνης περιλαμβάνουν σκόνη ζεόλιθου, φωσφορικό τριασβέστιο, άμορφη σκόνη πυριτίου, Insecto, τέφρα βλάστησης, τέφρα κυνηγιού ρυζιού, κ.λπ. Αλλά αυτές οι αδρανείς σκόνες χρησιμοποιούνται σε υψηλότερες δόσεις από τον διατομίτη για τον έλεγχο των αποθηκευμένων παρασίτων σιτηρών. Για παράδειγμα, πρέπει να χρησιμοποιείται 1 γραμμάριο εντομοκτόνου σκόνης ανά κιλό σιταριού. Χρειάζονται 1-2 γραμμάρια άμορφου πυριτίου ανά κιλό σιτηρών για να σκοτωθούν τα αποθηκευμένα παράσιτα σιτηρών. Είναι αποτελεσματικό να χρησιμοποιηθούν 1000 ~ 2500 ppm φωσφορικό τριασβέστιο για τον έλεγχο των παρασίτων σε αποθηκευμένους κόκκους οσπρίων. Η σκόνη ζεόλιθου ελέγχει τη βλάβη του καλαμποκιού, χρησιμοποιώντας το 5% του βάρους του καλαμποκιού. Για τον έλεγχο των αποθηκευμένων παρασίτων σιτηρών με φυτική τέφρα, πρέπει να χρησιμοποιείται το 30% του βάρους του σιτηρού. Σε ξένες μελέτες, η φυτική τέφρα χρησιμοποιήθηκε για τον έλεγχο των αποθηκευμένων παρασίτων σιτηρών. Όταν η τέφρα φυτών αντιπροσώπευε το 30% του βάρους του καλαμποκιού που αναμιγνύεται με αποθηκευμένο καλαμπόκι, το αποτέλεσμα της προστασίας του καλαμποκιού από τα παράσιτα ήταν σχεδόν ίσο με 8,8 ppm χλωροφόρου. Υπάρχει πυρίτιο στο ρύζι μαζί με το ρύζι, επομένως είναι πιο αποτελεσματικό από τη χρήση τέφρας φυτών και ξύλου για τον έλεγχο των αποθηκευμένων παρασίτων σιτηρών.